Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου: Σ’ ένα τόπο μαγικό! (Λίλυ και Λούσυ)
Τίτλος: Λίλυ και Λούσυ
Συγγραφέας: Άννα Βερροιοπούλου
Εικονογράφος: Mariana Villanueva Segovia
Εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
Το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς όταν ανοίγει το βιβλίο είναι ένα ολόλευκο δισέλιδο που το διατρέχουν αποτυπώματα από παιδικά βήματα και η φράση: «Έψαχνα ένα φιλικό χέρι…»
Η συνέχεια της φράσης βρίσκεται κρυμμένη στη τελευταία σελίδα του βιβλίου, μα μέχρι να φτάσει εκεί ο αναγνώστης, θα έχει ζήσει μια ολόκληρη περιπέτεια που πρέπει πρώτα να τη νιώσει. Γιατί για να την κατανοήσει θα χρειαστεί να αφεθεί να τον φυσήξει το φρέσκο αεράκι που περνάει πάνω από την καταπράσινη πλαγιά. Αυτή την πλαγιά που την άνοιξη γεμίζει με πολύχρωμα αγριολούλουδα.
Τα περισσότερα σημεία στην ιστορία υπαινίσσονται και χρειάζεται να τα συμπληρώσει ο αναγνώστης με τη φαντασία του. Μοιάζει σαν το συγκεκριμένο βιβλίο να κρύβει ένα παιχνίδι για τρεις. Ένα ταξίδι, μια διαδρομή που για να ολοκληρωθεί θα χρειαστεί και τη δική μας συμμετοχή.
«Ζούσαμε στο πιο απόμερο σπίτι του πιο απόμερου χωριού. Διπλα μας απλωνόταν ένα δάσος μικρό, μα τόσο πλούσιο. Είχε δέντρα, μεγάλα και μικρά, κορμούς ίσιους και λοξούς σαν γέρικες πλάτες, φύλλα πλατιά σαν παλάμες…» ξεκινά να μας εξιστορεί η Λίλυ, όσο εμείς βλέπουμε τις λέξεις της να γίνονται εικόνες.
Το φύλλωμα των δέντρων μοιάζει πράγματι με χέρια. Άλλα δέντρα μας χαιρετούν γεμάτα χαρά, άλλα στέκονται συγκρατημένα, ορισμένα γέρνουν προς το τα πίσω επιφυλακτικά στην επικοινωνία. Κάποια δέντρα είναι διάφανα, όπως διάφανοι είναι κι ορισμένοι άνθρωποι, ενώ άλλα στέκονται χωρίς καμιά διάθεση να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους. Και, το σπιτάκι δίπλα τους μικρό, πολύ μικρό. Πλακάτα, καθαρά χρώματα, λιτές φόρμες, αντιθέσεις και μια έντονα αφαιρετική προσέγγιση που εκμεταλλεύεται το λευκό του χαρτιού για να βγάλει τη δύναμη που έχουν οι λέξεις του κειμένου.
«Εκεί που τελείωνε το δάσος, μπορούσες να διακρίνεις δύο πράγματα: το σπίτι μας και στο βάθος τη θάλασσα».
Η Λούσυ είναι κι αυτή μικρή και μόνη, γι’ αυτό κι εύχεται να βρει έναν φίλο. Μα πριν καλά καλά ολοκληρώσει την ευχή της, ακούει πίσω της ένα τριπλό γαβ! Ένας γκρίζος, ψηλός, φιλικός και υπέροχος σκύλος, όπως όλοι οι σκύλοι άλλωστε, κάνει την εμφάνισή του. Φορούσε ένα λουρί, που έγραφε «Λούσυ». Ήταν κορίτσι! Ένα κορίτσι, που το εγκατέλειψε, μάλλον, κάποιος κυνηγός γιατί δεν μπορούσε να εκτιμήσει τις χάρες της. Κάποιος που την έβλεπε σαν εργαλείο και τίποτα περισσότερο. Κάποιος που δεν του άξιζε η αγάπη ενός τόσο καλόκαρδου πλάσματος τo oποίο έγινε μέλος μιας οικογένειας, που την αγάπησε γι’ αυτό που πραγματικά ήταν.
Τα μηνύματα της ιστορίας πολλά: Οι άνθρωποι που αγαπούν χωρίς ανταλλάγματα και οι άλλοι, που δε διστάζουν να πετάξουν σα σκουπίδι μια ζωή. Η αλληλεγγύη, η συνεργασία, τα δικαιώματα των ζώων, η αγάπη χωρίς όρια, η δύναμη της συνεργασίας και της θέλησης, που μαζί μπορούν να αποτρέψουν κάθε κακό. Και η φιλία. Η φιλία που στέκεται πέρα και πάνω από το διαφορετικό.
Ένα εξαιρετικό από κάθε άποψη βιβλίο.