Ο κύριος ΟΥΦ (Anna Walker)
Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Μία ιστορία θα σας πω…
Ο κύριος ΟΥΦ
Συγγραφέας & Εικονογράφος: Anna Walker
Εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
Χρονολογία Έκδοσης: Νοέμβριος 2020
Για τον Μπίλυ φαίνεται να ξεκινάει μία πολύ δύσκολη μέρα. Έχει συννεφιά, έχει χάσει την κάλτσα του, παραπατάει και του χύνεται το γάλα με τα δημητριακά, ένας σκύλος γαβγίζει δυνατά, φτάνει αργοπορημένος στο σχολείο… Ουφ. Μαζί με όλα αυτά, αρχίζει και ακούει τους αναστεναγμούς από την φαντασία του. δε θέλει να μιλήσει σε κανέναν. Νιώθει λυπημένος αλλά ακόμα και αυτό δεν μπορεί να το εκφράσει με λόγια ούτε να το εξαφανίσει.
Όλο αυτό, όλη η άσχημη διάθεσή του, πέρα από τις λιτές περιγραφές και το ύφος του Μπίλυ, εκφράζεται με την παρουσία του Ουφ. Ενός πελώριου, ανέκφραστου (ή μάλλον λυπημένου) και γκρι σαν πέτρα, όντος. Ο Ουφ ακολουθεί τον Μπίλυ παντού και γιγαντώνεται όλο και πιο πολύ, μέχρι που ο Μπίλυ βλέπει στο δάκρυ του Ουφ το είδωλό του και τον αγκαλιάζει…
Συχνά ακούμε να λένε ότι η κάθε ημέρα είναι τόσο όμορφη (ή τόσο άσχημη) όσο την χρωματίζουμε εμείς. Κάθε ημέρα, αποκτά τον χαρακτήρα και την ομορφιά που εμείς αφήνουμε να έχει. Αν αυτό το πούμε διαφορετικά, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στις ημέρες που απλά ξυπνάμε στραβά και κακόκεφα, χωρίς απαραίτητα να έχει προηγηθεί κάτι που να μας επιβαρύνει.
Όμως, για ένα παιδί, τι αξία έχει αυτή η συνθήκη;
Κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ στο βιβλίο είναι ότι όσο οι σκέψεις και η διάθεση του Μπίλυ χειροτέρευε, τόσο ο Ουφ μεγάλωνε και γιγαντωνόταν. Όσο αυτά μειώνονταν, τόσο ο Ουφ γινόταν πιο μικρός και διάφανος.
Οι σκέψεις (συχνά η φαντασία) έχουν το χαρακτηριστικό ότι είναι ανεξέλεγκτες. Με τη σκέψη και τη φαντασία πλάθονται και γκρεμίζονται κόσμοι! Κόσμοι που ενώ μπορεί να “πατάνε” και να ξεκινούν από κάτι πραγματικό, από κάτι που μας συμβαίνει, συχνά προχωρούν σε επίπεδα μη ρεαλιστικά, που στερούνται λογικής.
Κάθε παιδί (κάθε άνθρωπος) κάνει τέτοιες σκέψεις. Συνειδητά ή ασυνείδητα. Πολλοί από εμάς “μπαίνουμε” σε αυτούς τους κόσμους και παρασυρόμαστε από αυτά που πλάθουμε και “βλέπουμε” να συμβαίνουν.
Όμως, οι σκέψεις αυτές δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Ακριβώς όπως και ο Μπίλυ με τον Ουφ. Η δυσάρεστη διάθεση δεν είναι ο Μπίλυ. Είναι κάτι που ο Μπίλυ φέρνει στη ζωή του (και έχει κάθε δικαίωμα να κάνει!).
Το γεγονός ότι ο Ουφ είναι μια ξεχωριστή οντότητα, στην ιστορία, θα έλεγα ότι φέρνει ανακούφιση. Και η ανακούφιση αυτή αφορά στην αποδοχή του εαυτού.
Αν μπορούσα να το εξηγήσω, θα έλεγα ότι οι δυσάρεστες σκέψεις δεν είμαι εγώ. Είναι κάτι άλλο που με διαπερνά. Οι κακές σκέψεις δε σημαίνουν ότι είμαι κακός. Είναι οι σκέψεις που με επηρεάζουν και με σκοτεινιάζουν.
Ένα παιδί που ακόμα δεν γνωρίζει καλά καλά τα όρια του εαυτού του και την προσωπικότητά του, με έναν κύριο Ουφ μπορεί να δει και να ξεχωρίσει αλλά και να πειραματιστεί με τις σκέψεις του και να διαπιστώσει ότι οι σκέψεις είναι κάτι διαφορετικό από εκείνον κι έτσι σιγά σιγά να μάθει να ελέγχει, να αποδέχεται και να εκφράζεται.
Σε μία κοινωνία που επιθυμούμε να προστατεύουμε τα παιδιά μας από ό,τι αρνητικό, είναι ανάγκη να τα κάνουμε ικανά να ξεχωρίζουν την ύπαρξη καθετί αρνητικού χωρίς να το φοβούνται ή να το αποφεύγουν.
Ο κύριος Ουφ κι ο Μπίλυ είναι ένα όμορφο παράδειγμα, που μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για μεγαλύτερη κατανόηση και αποδοχή αυτών που μας συμβαίνουν!
Την εικονογράφηση της στήλης έχει επιμεληθεί η Πωλίνα Παπανικολάου. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο: